Alla polacca - z włoskiego, w muzyce: po polsku, na polski sposób; na wzór poloneza.
Katalog przedmiotów pochodzących z różnych porządków niczym gabinet osobliwości. Na jakie potrzeby odpowiada tworzenie takich dekoracji? Jeśli uznamy to za inkorporowanie obcych wzorów na grunt własnej kultury, to z jakim skutkiemono przebiega? Czy to przejaw niespełnionych aspiracji, ukrytego, nieuświadomionego kompleksu i dążenia do …, czy może – wręcz przeciwnie – świadectwo niezwykłej kreatywności, twórczego zapału i potencjału, który drzemie w tak często marginalizowanej prowincji? Jaką postawę ujawniamy my, uznając te dekoracje za nieprzystające w przestrzeni publicznej demonstracje kiczu i estetycznej tandety? Czy pobłażliwy stosunek do tego rodzaju polskiego folkloru i klasyfikowanie go jako tworu dziwnych Innych nie jest zbyt pochopnym osądem? Wreszcie: czy wyraźna polaryzacja i oceniający stosunek do polskiej prowincji paradoksalnie nie mówi więcej o nas samych, a nie o świecie tamtych Innych?
//
Alla polacca – (Italian) term used in music: polish, in polish way, in the rhythm of polonaise.
A catalog of objects which belong to different orders, like a curiosity shop. For what kind of needs is it an answer? Is it just copying western models? Maybe a proof of our unfulfilled aspirations, hidden, subconscious complexes and always searching for something vague, or just the opposite: testimony of unrestricted creativity, creative juices and potential, which is lurking in often marginalized province? What is says about us, who are often quickly disqualifying those decorations as the inappropriate for public space demonstrations of kitsch and aesthetic tack? Isn’t patronizing this modern form of folklore and treating it as an artifact of strange Others, simply too hasty? Maybe this division and contemptuous attitude towards polish countryside is paradoxically saying more about us, than about those Others?
Katalog przedmiotów pochodzących z różnych porządków niczym gabinet osobliwości. Na jakie potrzeby odpowiada tworzenie takich dekoracji? Jeśli uznamy to za inkorporowanie obcych wzorów na grunt własnej kultury, to z jakim skutkiemono przebiega? Czy to przejaw niespełnionych aspiracji, ukrytego, nieuświadomionego kompleksu i dążenia do …, czy może – wręcz przeciwnie – świadectwo niezwykłej kreatywności, twórczego zapału i potencjału, który drzemie w tak często marginalizowanej prowincji? Jaką postawę ujawniamy my, uznając te dekoracje za nieprzystające w przestrzeni publicznej demonstracje kiczu i estetycznej tandety? Czy pobłażliwy stosunek do tego rodzaju polskiego folkloru i klasyfikowanie go jako tworu dziwnych Innych nie jest zbyt pochopnym osądem? Wreszcie: czy wyraźna polaryzacja i oceniający stosunek do polskiej prowincji paradoksalnie nie mówi więcej o nas samych, a nie o świecie tamtych Innych?
//
Alla polacca – (Italian) term used in music: polish, in polish way, in the rhythm of polonaise.
A catalog of objects which belong to different orders, like a curiosity shop. For what kind of needs is it an answer? Is it just copying western models? Maybe a proof of our unfulfilled aspirations, hidden, subconscious complexes and always searching for something vague, or just the opposite: testimony of unrestricted creativity, creative juices and potential, which is lurking in often marginalized province? What is says about us, who are often quickly disqualifying those decorations as the inappropriate for public space demonstrations of kitsch and aesthetic tack? Isn’t patronizing this modern form of folklore and treating it as an artifact of strange Others, simply too hasty? Maybe this division and contemptuous attitude towards polish countryside is paradoxically saying more about us, than about those Others?